Η καλλιέργεια της Αμπέλου στην περιοχή της Μεγαρίδας αναφέρεται από σε διάφορους αρχαίους συγγραφείς και ιστορικούς, (Ησίοδος, Παυσανίας, κτλ.) και ήταν όπως και σήμερα μια από τις 3 σημαντικότερες καλλιέργειες, μαζί με τα σιτηρά και την Ελιά. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ο Αιγοσθενίτης οίνος της Μεγαρίδας.

Η παραγωγή κρασιού αποτέλεσε ένα από τα κυριότερα προϊόντα της Μεγαρίδας από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας. Στην περιοχή των Μεγάρων υπήρχαν περίπου 2.500 – 3.000 πατητήρια, που τα περισσότερα από αυτά εγκαταλείφθηκαν μετά τον μεγάλο σεισμό του 1981 στις Αλκυονίδες. Σημαντική ανακάλυψη της αρχαιολογικής σκαπάνης είναι η περίπτωση αμπελοφυτείας στα Μέγαρα που είναι η πέμπτη γνωστή περίπτωση στην Ελλάδα.

​

 Η αμπελοοινική παραγωγική δραστηριότητα στα Μέγαρα , συνεχίζεται έντονα κατά την Βυζαντινή περίοδο. Τα δοχεία μεταφοράς του κρασιού (κεραμικά) αποκαλούνταν «Μεγαρέων Κεράμια» διατηρώντας έτσι συνεχή την εμπλοκή των Μεγάρων με την παραγωγή και διακίνηση του κρασιού. Η δραστηριότητα αυτή συνεχίσθηκε και κατά την περίοδο του 13ου – 15ου αιώνα, όπου υπάρχει πληθώρα αναφορών για την αμπελοκαλλιέργεια στην Μεγαρική γη, και συνεχίζεται κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας όπου το κρασί αναφέρεται (μαζί με το λάδι και τα δημητριακά ) ότι αποτέλεσε την κύρια πηγή φόρου για τους Τούρκους Πασάδες.

 

 Μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους η καλλιέργεια της αμπέλου συνεχίσθηκε με αυξητικό ρυθμό μέχρι την έναρξη της βιομηχανοποίησης της περιοχής της Ελευσίνας οπότε και άρχισε να μειώνεται η σχετική καλλιέργεια. Χαρακτηριστικό αυτής της ανάπτυξης ήταν η ίδρυση μιας μεγάλης μονάδος αποστάξεως και παραγωγής οίνου στα Μέγαρα το 1917 με σοβαρές εξαγωγές μέχρι και το 1955.(ενώ ήδη υπήρχε και άλλη με έτος ίδρυσης το 1906).

Σε αυτή την περίοδο της άνθησης της αμπελοκαλλιέργειας ιδρύεται και ο Αμπελουργικός Συνεταιρισμός των Μεγάρων, ( από τους πρώτους που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα ) και εξακολουθεί να λειτουργεί επιτυχώς μέχρι και σήμερα. Μέχρι την εμφάνιση της φυλλοξήρας στην ευρύτερη περιοχή των Μεγάρων η καλλιέργεια της αμπέλου ξεπερνούσε τα 40.000 στρέμματα. Μετά την αναμπέλωση οι καλλιεργούμενες εκτάσεις του Μεγαρικού αμπελώνα περιορίσθηκαν κατ΄ υπολογισμούς σε 8-12.000 στρέμματα με κύριες ποικιλίες τις παραδοσιακές Σαββατιανό – Ροδίτης και Μαυρούδι αλλά εμπλουτισμένος με νέες φυτεύσεις από Ασύρτικο – Chardonnay – Μαλαγουζιά (λευκά) και Syrah – Merlot – Αγιωργίτικο (ερυθρά).

​